Terug uit Tembak

Ik ben gistermiddag teruggekomen uit Tembak. Mijn achterwerk doet nog steeds pijn van het 3 uur lang zitten achterop de brommer van Nayau. Gelukkig had het de afgelopen dagen weinig geregend, waardoor de weg nog enigszins te berijden was. Ik moest wel 'n paar keer 'n stukje bergaf te voet omdat Nayau het te slaperig vond.
Het was weer een feest in Tembak. Geen krant, geen tv, geen nieuws, geen internet, geen telefoon, alleen maar genieten van de prachtige omgeving en de hartelijkheid van de Dayaks. Iedere dag, soms 2x, met de kinderen naar de rivier om te baden, heerlijk afkoelen van de hitte.
Tim van Gorkum, student toegepaste biologie, zit als stagiair al 'n paar maanden in Tembak om voor ons het gebied voor o.a. het longhouse, het opvangcentrum en het vrijlatingsgebied in kaart te brengen. Hij is ook bezig met het opzetten van een nursery, om allerlei zaden van bomen te ontkiemen en zodoende de biodiversiteit in kaart te brengen.

De mensen in Tembak, dat behoort tot het district Tempunak, en de dorpen eromheen zijn zeer enthousiast over de suikerpalmen, het nieuw te bouwen longhouse, het nieuwe opvangcentrum met kliniek en oefenbos. Tijdens mijn aanwezigheid heeft men een vergadering gehad over de plek waar het longhouse moet komen. men was het al snel eens dat de plek die Willie Smits had uitgezocht ook inderdaad het meest geschikt is. men heeft een document gemaakt waarin wordt verklaard de grond ter beschikking te stellen voor de bouw van het longhouse.

In Tembak, Gurung en Penyarak heb ik foto's gemaakt van alle kinderen om straks in Nederland de kinderen bewust te maken van wat er hier aan de hand is en dat de toekomst van de dayak kinderen net zo goed op het spel staat als de toekomst van de orang-oetans. Ze gaan beiden hand in hand !
De armbandjes PENCINTA ORANGUTAN SINTANG zullen de verbinding leggen tussen de kinderen hier en de kinderen in Nederland. Als een kind in Nederland voor € 1,- een armbandje koopt kan ik er hier een gratis weggeven aan een Dayakkind.

Gisteravond bij een glas tuak weer uitgebreid met pater Jacques gesproken over alles wat hier aan de hand is. Langzamerhand ontstaat er toch een soort bewustwording dat het anders moet. De suikerpalmen kunnen daar een belangrijke rol in spelen en zijn de spil om de toekomst voor de Dayaks en de orang-oetans te zekeren.
Vanmiddag vanuit Sintang via Pontianak naar Jakarta waar donderdag een belangrijke ontmoeting is met de minister van bosbouw en hoofd van bosbouw Pontianak. Hopelijk daarna meer goed nieuws.
Diezelfde dag dan door naar Manado, naar Willie. Ben heel benieuwd naar de village hub, die al in productie is. Met Willie en de pater dan heel veel te bespreken over alles wat de komende maanden moet gebeuren.

PS Ik kwam in het vliegtuig naar Jakarta een Indonesisch meisje tegen die in Nederland geboren is en daar ook woont en die schrok toen ik vertelde dat ik in Kalimantan op bezoek ging bij de Dayaks. Ze zei letterlijk: " Ben je dan niet bang voor die mensen ?". Ik heb haar verteld dat ik geen vriendelijkere mensen ken op deze aarde !

Zo nu kijken of dit geplaatst wordt (doet internet het nog ?) Zal ook een aantal foto's toevoegen.

Groeten aan iedereen vanuit Sintang, ook van pater Jacques en Dwi (assisstente van de pater) en natuurlijk van Jojo !