Tembak en meer

Hallo allemaal,

Ik schrik me 'n hoedje, het is alweer 1 februari en ik heb jullie al lang niet meer op de hoogte gebracht van alle avonturen.
Er is ook weer zoveel gebeurd. Willie is nog steeds hier, zijn vlucht naar Pontianak is geannuleerd en nu moet hij vanavond met de bus naar Pontianak om dan morgenvroeg door te vliegen naar Jakarta, waar hij dan 's middags ontmoetingen heeft met 2 Engelse ministers en 's avonds nog een aantal ambassades gaat bezoeken, samen met zijn vriend pak Hashim, die al die connecties voor Willie regelt.

Iedere dag zijn er hier besprekingen/ontmoetingen met mensen die hulp willen met de suikerpalmen, informatie komen vragen, etc.
We zijn met z'n allen afgelopen zondag naar Tembak gegaan, in het gevolg van de gouverneur, in totaal denk ik zo'n 20 auto's. Doordat het regentijd is en de brug over de rivier nog niet klaar moesten we een flink stuk omrijden en daar ging het mis. In sommige stukken weg zaten diepe voren waarin ook nog water stond, dus een grote poel pratsch ! Twee politieauto's en de hummer van de gouverneur zaten dus plotseling vast in de modder. Gelukkig was het niet zo ver meer van Tembak en zijn wij te voet verder gegaan en werden we halverwege door brommers opgehaald.
Uiteindelijk hebben de meeste 4weel drives Tembak wel nog gehaald.
In Tembak was een grote bijeenkomst als afsluiting van het volleybal en voetbal toernooi. Er waren allerlei toespraken. Ook Willie heeft z'n woordje gedaan. De toespraak van de gouverneur was niet zo prettig. Hij vond het opvangen van orang-oetans maar niks. Heel arrogant en het was ook meer een politieke toespraak om zichzelf te promoten. Maar van de andere kant gaf hij wel aan in zijn eigen dorp de oliepalmen geweerd te hebben en hij had toch wel interesse in de suikerpalmen.

Het mooiste voor mij was natuurlijk de hereniging met "mijn" dorp en dan natuurlijk vooral de vele kinderen, die natuurlijk als ze mij zagen riepen " he, mr. Jo".
Una, de jongste spruit van Nayau (waar ik ook altijd slaap en die mij als familie zien) begon breeduit te lachen toen hij mij zag en hij wilde iedere keer bij mij op de arm.
Natuurlijk ben ik met de kinderen weer naar de rivier gegaan, zelfs 2x, om te baden. Wat een plezier weer en dat in schoon water !
In Tembak hebben we weer uitgebreid met de lokale bevolking gesprekken gevoerd over de plaats van het longhouse, het ontwerp, hoe we 't gaan runnen, etc. Arjen Spijkerman, die samen met de architect uit Jakarta, het longhouse ontwerpt was er ook bij en hield een presentatie.
We hebben ook de eerste paal geslagen voor kleine longhouse, dat als eerste gebouwd gaat worden, om de werkers te huisvesten en ook de Eco Warriors die 19 maart gaan komen. Met tuak natuurlijk. Ook werden alle goden aangebeden om dit tot een succes te maken.

We hebben bij terugkomst een uitgebreide bijeenkomst gehad met alle betrokkenen om het plan uit te werken voor de bouw van het kleine longhouse. Arjen is nu weer in Jakarta om de architect daar weer op te zoeken om het plan voor het grote longhouse verder uit te werken.

Met Jojo gaat het heel goed, nu al 13 kg, dat is 6 meer dan bij aankomst in september.
Ook de vergunning loopt verder voorspoedig, maar dat kunnen we nu eenmaal niet forceren, ook al zou ik dat heel graag willen.
Indonesië heeft steeds weer verrassingen in petto !

Ik zal nu eerst eens wat foto's gaan uitzoeken, want dat geeft vaak een ander beeld dan woorden.
Daarna komt er een vervolg op dit verslag.